Форум фотографов.
https://forum.znyata.com/

Встреча с легендой.


https://forum.znyata.com/viewtopic.php?f=12&t=2530
Страница 35 из 90

Валерий Лобко [ 03 ноя, 07 11:57 ]

И вот такой вариант еще назидательный, из снимка Лидии К.:

Вложения:

shadow.jpg [ 3.91 Кб | Просмотров: 12336 ]

Doroga [ 03 ноя, 07 20:13 ]

http://kenshukan.net/john/archives/2007 ... rightness/

VL: Отличная ссылочка, спасибо.

Оттуда подробнее:

+81:What is your stand on digital cameras?

Araki: “Humidity and Darkness are very important elements in photography, so you have to be careful with digital cameras because they sort of kill those elements, I say.

I, too, use them, sort of recording things in everyday life for fun, though. Photography needs to be sentimental. That dry brightness that digital cameras create, that’s not sentimental at all. Colors created with three primary colors have a very simple impact, but there’s melancholy at the same time. Colors don’t turn out the way you want them to be, but that’s what’s so good about them. Perfect colors are not to be researched like that.

Digital cameras easily ignore those sorts of delicate senses and feelings of Japanese coloring. To be extreme you look at black and say, it’s red. That’s art. Creating ripples among people is what art does and it’s the destiny of art, but before all that you have to feel the ripple in yourself.

It’s not exciting because there are stupid guys that ignore that, trying to figure out how to recreate the real colors. They say “If you use this digital camera, you can take a picture in the dark”. The dark should stay dark. You can’t really see that much, and you don’t really want to see that much anyway.

Там же еще любопытную ссылку приводят в обсуждениии:

New Cosmos of Photography 2006 Tokyo Exhibition
Report on the open-selection meeting

Nobuyoshi Araki

Along with the fact that a lot of photographs this year were taken with digital cameras, I felt that the entries included a lot of photographs touched by a digital attitude. Photographs with that tendency were especially evident this year. What I mean is that with digital camera the photographer can do a lot of adjusting and processing after taking a shot, and this causes many photographers to think that they can just snap a picture and then fiddle around with it later, adjust the color if necessary and more. So what happens is that people often take a lot of pictures with such attitude. But this is not acceptable - it’s very easy to spot this sort of poorly prepared, thrown together work. Fundamentally, a photograph is limited to a specific time and place, it as an encounter with a single brief moment in time. So this time, I made a firm decision to avoid work that had this thrown together “digital plague.”

Photos relying on finesse and technique for expression were very evident as well. But working from this approach is a big mistake. A photograph is an expression of the subject. What the photographer needs to do is look straight at the subject and snap the picture. This principle applies whether the camera is digital or film - either way, your visual instincts naturally tell you what to shoot. In this regard, I felt that women were better at facing their subject head on and taking a photograph. Not so with men, who seem to shoot mostly scenes. But photography means delving into human nature, expressing the senses. A photographer must never forget that.

Там еще и Михайлов имеется в этом же обзоре.

Сергей Нехайчик [ 03 ноя, 07 21:28 ]

Искусство группового портрета

http://vladimirpotapov.livejournal.com/182140.html

Впечатлительным фотографам смотреть не рекомендуется!!!

Валерий Лобко [ 03 ноя, 07 21:32 ]

Собственно, это все попутные картинки к размышлениям о том, что мы имеем теперь какой-то очень и очень любопытный поворот… не то, чтобы революция, но с фотографическим образованием в Минске ситуация принципиально отличается уже даже от весны этого года.

Имеем две ВУЗовские версии фотографического обучения.

Вариант Академии искусств. Первый выпуск будет уже в следующем году, далее, как обещали командиры, профессионалы пойдут потоком.

Институт парламентаризма — Аркадий Бирилко говорил, что выпуск уже был, так что любопытно было бы узнать о намерениях, ожиданиях и результатах. Это фотожурналистика, насколько я понимаю.

На уровне курсов/школ имеем, по крайней мере, как это выглядит по доступной информации, заметно существенное усложнение подходов.

Академия искусств, «Творческие мастерские» — проект продолжается. Т.е. имеем фотографическую подготовку двух уровней, плюс фотокомпозиция (в неясном объеме), плюс развитие творческого мышления.

Продолжу… промежуточный отчет у Василия Андреева по проектам на третьем курсе, свои занятия с часу с первым курсом, пардон.

Да, вот что имеем далее. Проект от Союза дизайнеров, в котором в этом сезоне, начиная с осени, задействовано большее количество преподавателей. Имеем технологии (два преподавателя), история фотографии, композиция. Значимый акцент на компьютерных технологиях в одном технологическом направлении.

Новый проект Школа фотографии : http://forum.znyata.com/viewforum.php?f=28

Если не принимать во внимание особенности опционального пролонгированного обучения и специализированные курсы программы (включая экслюзивные), то в целом имеется похожая на другие проекты комплексность.

Другими словами, имеем фактическую альтернативу высшему образованию. С той только разницей, что по числу преподавателей и учебным часам технологий имеется почти паритетный по отношению к ВУЗам вариант. Если учесть мотивированность и фокусировку на специализации, то я бы даже сказал, что баланс серьезно смещен в сторону указанных инициатив.

Пока такое ощущение. Напрямую сравнивать часы и подходы и просто не очень продуктивно. Кроме прочего, нужен результат, который должен включать две доминанты и эксклюзив. Насколько школа вытягивает слушателей с нулевого уровня, каков процент уверенных «средних» слушателей, какие шансы для проявления способных авторов, каков, следовательно, возможный «процент школы» в прорывах выше среднего.

В целом же закладывается основа для конкуренции, что весьма радует. В этой ситуации важной было бы представление более подробной информации, поскольку если «Школа фотографии» на Znyata представлена напрямую, то в отношении ТМ и ИП Щетининой все довольно гадательно.

Если меня интересует эксклюзив в Школе Вадима Гущина, я смотрю программу — уже что-то проясняется:

http://www.jupiter37a.ru/programma3.html

Или скажем, знакомлюсь с Академией:

http://www.photoacademy.ru/academy/system.php

и смотрю на информацию о преподавателях Академии фотографии:

http://www.photoacademy.ru/academy/tutors_two.php

Хотя, конечно, может быть информация и не очень развернутая:

http://www.mdf.ru/special/photoschool/photoschool_oi/

Тем не менее, ясность вполне имеется, в том числе и по другим продвинутым московским школам.

И когда мы поддерживали проект «Творческих мастерских», то планы все лежали открыто, информация была дополнительная и форумы поддерживались активно. Плюс — рассылка.

Как представляется, такой подход и поддержка дискуссий — очень важное условие совершенствования школы. Тем более, что в конечном счете все держится на конкретных людях — информация о программах и диалог никак не «утечка» и не подрыв «основ», только в плюс все идет…

Валерий Лобко [ 03 ноя, 07 22:15 ]

Canon | New Cosmos of Photography | Gallery

Лежит информация о награжденных работах, начиная с 1992-го года. Что интересно, имеется мнение заинтересованного члена жюри.

Grand Prize Winners

http://www.canon.com/scsa/newcosmos/gal ... index.html

Grand Prize Winners, 2006:

Изображение
Cozue Takagi, “insider”

Изображение
Cozue Takagi, “insider”

Изображение
Cozue Takagi, “insider”

Изображение
Cozue Takagi, “insider”

Entries form : Book format A3 size, Inkjet paper 31 sheets

A person split right down in the middle. The right half controls the left-brain, while the left half controls the right. Controlled by different brains, the right and left are completely different persons. By the means of photography, I bring out the representational world of the two people that lay hidden inside a single person. These two people look very much alike but each have their own distinct emotions and will. An interest in people was the driving force that gave birth to this piece. Spirit and body, brain and soul, consciousness and unconsciousness - these are the things that I want to articulate.

The process of creating this work deepened my awareness of photography as an act of being permitted to photograph rather than as an act of me creating a photograph. A photograph is always of something: without a subject there is no photograph. Perhaps a photograph is ultimately not a form of my personal expression. I think photography means a desire that enables self to transcend own space and enter the subject or allow the subject to enter self. Currently, I am a university senior studying photography, and I give thanks for my family, friends, and teachers as I devote myself to my work and projects.

PROFILE
1985: Born in Nagano Prefecture.
2004: Currently a senior in the Tokyo Polytechnic University Faculty of Arts Department of Photography.

Selecting judge: Daido Moriyama

This work made me again reflect on the fact that the “face” is an enigmatic and mysterious thing. Based on the well understanding of the characteristics of the photo mechanism, the photographer straightly confronts the fascination of the face and skillfully visualizes it. Even if ideas are good, but when they become a dull photograph, there is no meaning. However here the idea is thoroughly embodied in the piece. One is initially surprised by the theme and then even more surprised upon seeing the piece itself. Thus this piece succeeds in bringing out the potential inherent in the art of photography. This is a piece that can be looked at from many perspectives and is as well as an immensely enjoyable piece.

http://www.canon.com/scsa/newcosmos/gal ... index.html

Вот тут — мультипликационные наложения, выбор Бориса Михайлова:

Изображение
Entries form :Digital image, Vinyl cloth, inkjet print, 3 pieces
4,200mm x 1,250mm


Selecting judge: Boris Mikhailov

A single large-scale piece very well executed. It is a conceptual work that can be viewed from either above or below and skillfully realized within a level plane. It expresses a quality more universal than Japanese and succeeds in imparting an impact not evident in any of the other entries.

См. еще и от автора:

http://www.canon.com/scsa/newcosmos/gal ... index.html

Валерий Лобко [ 04 ноя, 07 11:53 ]

elysee.ch: un Musée pour la Photographie

МузеЙ, о котором уже был разговор, да и авторы — из тех, что на слуху. Обратил просто внимание, что экспозиции идут параллельно, http://www.elysee.ch/:

Loretta Lux : www.lorettalux.de ; новые работы 2005 и 2006-го классической детской темы:

Изображение
Dorothea, Ilfochrome © 2006 Loretta Lux

Изображение
The Irish Girls, Ilfochrome © 2005 Loretta Lux


Изображение
Hugo and Dylan 1, Ilfochrome © 2006 Loretta Lux

…дополнились вот такой 2007-го:

Изображение
The Dog, Fuji Crystal Archive © 2007 Loretta Lux

Валерий Лобко [ 04 ноя, 07 11:56 ]

Suzanne Opton, там же:

http://www.elysee.ch/index.php?id=143&tx_exposition_pi1[expoUID]=6

Изображение

Suzanne Opton (Etats-Unis) a fait le portrait de soldats revenus d’Irak. Sachant que ces jeunes gens ont assisté à des scènes terribles à jamais gravées dans leur mémoire, la photographe s’est rendue à la base militaire de Fort Drum, dans l’Etat de New York, pour observer leurs visages. En demandant à ses sujets de se coucher à même le sol – une pose bien peu conventionnelle – Suzanne Opton est parvenue à désarmer les soldats et à révéler des êtres dans leur fragilité et leur vulnérabilité.

www.suzanneopton.com

Валерий Лобко [ 04 ноя, 07 12:07 ]

И третий автор, Brigitte Lustenberger

I Am Watching You, 2005: The title addresses both the implied voyeur in the images/the viewer of the images who looks at the women and the woman who is about to catch the implied voyeur/viewer. (Series of 3 photographs):

Изображение

Brigitte Lustenberger's photographs envelop her own fascination with looking into pictures of people looking at things out of the corner of the frame and in full frames of various slightly non-descript objects of voyeurism themselves, staring at which unfolds their meaning. The mystery of the human gaze is isolated further in her series of profile portraits of women showing at the Musee de L'Elysee in Lausanne, Switzerland, beginning this week…

…Such is the vivid illusion of these photographs, capturing an endless mirror moment of reaction that is artificially, but credibly, suspended for as long as the image may be seen, almost like a film loop. 'Movies and stories enriched my visual vocabulary,' the artist says, which seems particularly a propos of the suspended gaze, 'however, it is not so much about recreating these references — film stills or stories, etc. — but about reconstructing my memories of them: I make a photograph of a memory'.

Lupe Nunez-Fernandez http://www.saatchi-gallery.co.uk/blogon ... _lelys.php

Другие серии см. здесь: www.likeyou.com/brigittelustenberger

Scenes, 2006: Signs of use on objects depicted in the photograph indicate that something might have happened before the image was taken. The subject that might have caused the traces is absent. Looking at was has been left in the photograph we start to …

… look for evidence to picture what could have happened. Looking at a photograph we still have the notion that what we see must have happened – but it might not have happened at all. The subtitles of the photographs are different quotes from fictional …

… sex scenes taken from romance novels. The quotes are taken out of context - the before and after is missing. The absence triggers the presence of the absent. Photographs and subtitles are ambiguous, heightening the anticipation of what is going on.

…Watching, 2004: A dark, square-shaped image gives way to a view of a woman. Her heightened alertness is expressed by a subtle gesture, caused by something we don't see, generating a reminiscent atmosphere of suspense. …

Валерий Лобко [ 05 ноя, 07 15:58 ]

Ну, сходил я в Ивану Валерьяновичу Булгаку…

Это на Диджою, в картинной галерее, сразу за той стороной, где продают картины на «сувенирной» площади, на которую попадаешь, пройдя по Пилес. Т.е. от Катедры — совсем недалеко, центр. Билет стоит 5 литов.

Удивило сразу, что на выставке довольно много посетителей и, судя по вниманию к отдельным снимкам, это целевые посетители.

Похоже также, что какая-то их часть — люди с большим интересом к истории города и страны, чему не удивляешься уже, наблюдая, как горожане, ожидая транспорт, заодно подберут валяющиеся на остановке обертки и пачки сигарет, чтобы отправить их в мусорный ящик, университетская дама упомянет Дыхявичуса как знаменитого литовского фотографа, университетский вахтер расскажет что-нибудь занимательное о короне Миндовга, прибавив ненормативное словцо для точности описания, а биолог, едущий посмотреть, как цветет редкое приморское растение на единственном участке морской стороны Неринги, расскажет попутно в деталях, как курши заготавливали на зиму ворон…

Вторая вещь, которая меня лично скорее разочаровала — выставка в самом деле громадная. Помимо выставленных вещей два DVD-плейреа гоняют в двух комнатах ближе к концу экспозиции еще какое-то количество работ. Судя по всему количество оригиналов, из которых отбиралась экспозиция, очень много.

Три неизвестных, таким образом, оставляют достаточную загадку в отношении феномена Булгака. Что было им снято вообще, что было в распоряжении организаторов выставки, что в вещах чисто фотографических, имеющихся в экспозиции, является доминантным, отличительным, постоянно характерным для Булгака. Или же это результат «сценарных» акцентов, следствие тщательной выборки из достаточно большого числа рутинных и проходных вещей, которых не могло не быть у фотографа, много занимающегося документированием.

Их, в общем, было достаточно в этой экспозиции, поэтому мое впечатление о Булгаке-мастере, постоянно и очень, очень давно ориентированном на выраженно творческий подход к съемке, таким рафинированное любованием рисунком света и тени, размывается большим количество людей, для которых требуется включение определенных скидок. На время, на ценность свидетельства и т.п.

Тем не менее, один из трех томов «Фотографического архива» с вензелями В. Г. У. («Виленская Городская Управа») открыт на странице, где представлен один из очевидных шедевров — свет, тень, композиция…

В целом же общее впечатление — в пользу того, что время не коснулось достаточной части работ, что мы можем прикоснуться к творчеству автора, решающего в первую очередь задачу фотографической и безукоризненной формы — я бы для занятий использовал просто десятки работ из выставки как совершенные образцы по композиции или работе со светом.

Выставка открывается своеобразной «семейной» частью, где много портретов. Меня это заинтриговало уже по предварительным пересказам — Ольга Шпарага как раз вспоминала их романтизм и как определенное свидетельство смены стиля на протяжении многих лет творчества. В общем, периодизация возможна, но в пределах выставки это все же задача довольно сложно решаемая, так как основу составляют все же тематические и географические доминанты.

Сама экспозиция — довольно изящные коричневые рамы с коричневым же паспарту; снимки — в основном контактные отпечатки, такие же, как показанные на выставке в Nova, т.е. небольшие (а в домашних картинках попадались и экзотические квадратные

контактные крохи, где снимки сына Януша, что-то вроде 3,5 или 4 см. Эта камера поработала, судя по всему, в какой-то части снимков раннего периода, особенно в домашних любительских кадрах — там достаточно много несовершенных по разрешению.

Мне бы хотелось передать в этом тексте «чистые» собственные впечатления от выставки, поэтому, как ни тянет соблазн раскопок, вернемся и к 1905-му, когда в жизни Булгака впервые появилась камера, чуть позже.

Снимки практически все — тонированный бром. Довольно много и бромографики («втурник»), похоже, пигментный перенос, Светлана писала об этом эксклюзиве Булгака, нужно будет посмотреть. Сами снимки в это технике не очень впечатляют, но одну точно нужно относить к настоящим шедеврам.

В подписанных Булгаком с лицевой стороны работах — повсеместно Ян Булгак. Метрика — на русском (рядом пару альбуминовых фотографий из семейного архива).

Его записи, в том числе и перечень всего в доме, сгоревшем достоянии всей жизни (последствия операции «Острая Брама» в 1994-м) — на польском. В паспорте (Вильно) указано знание нескольких языков, включая французский.

Установка на творческие вещи — во всем. В договоре с Виленской городской управой он именуется художником-фотографом; возглавляемый им отдел на факультете искусств Университета Стефана Батория — художественный фотографический, манифест уже польского периода торжествено провозглашает, что его фотографический сервис с сего дня — более не ремесленное предприятие, но структура, нацеленная на творческие вопросы съемки…

Безумно, кстати говоря, симпатичный на вид дядька, да и сын на фотографиях — с ангельскими чертами. Эта миловидность и обаяние сохраняются в том известном портрете работы сына (висит в довольно крупном формате в одном из последних залов экспозиции), когда Ян Булгак уже был в довольно пожилом возрасте.

Одна из самых сильных портертных работ с ним — большой сюрприз. Можно вживую увидеть работу Наппельбаума — прекрасный, как голливудский герой, Ян Булгак сфотографировался с женой в Минске в 1902-м у будущего великого мастера портрета…

Снимки н выставке — из разных музеев Польши и Литвы, а также из семейных архивов Булгаков и Рущицов; Рущиц сыграл важную роль в жизни Ян (но это я забегаю вперед), представлены самые разные жанры. Имеются также работы из числа найденных тогда в Минске.

Много работ с глубокой запечаткой теней, когда видны потоки света, или, при таком подходе, световые пятна на стенах или освещенные участки зданий очень сильно акцентируются. Я потом приведу примеры — это очень характерная особенность стиля Булгака: есть и в виленском цикле, и варшавском, и краковском.

Увеличенные работы в большинстве случаев проигрывают контактным отпечаткам.

Написано о фактическом создании Булгаком виленской фотографической школы — это и сообщества, и его работа с 1919-го по 39-ый в университете, и публикации, и энергия и фокусировка на творческих вещах, форме, пикториальной самодостаточности фотографии.

Выходил с выставки, повторно просмотрев несколько залов и биографические подробности, с такой блаженной улыбкой на лице, что в гардеробе сотрудница еще более прониклась важностью работы галереи…

Там есть несколько настолько потрясающих портретов (в общем, не самая сильная сторона творчества Булгака), что только ради портрета польского офицера (правее и ниже крупной работы «Пилсудский», нищего с котелком из «Типов людей в виленских народных столовых», еще нескольких работ имеет смысл пойти на эту выставку — абсолютно потрясающее проникновение, собственно, понимаешь, как высок может быть в отдельных случаях взлет этого инструмента…

Продолжу

SNIPER [ 05 ноя, 07 17:08 ]

Валерий Лобко писал(а):
Порадовал Дмитрий (drm) на учебном форуме по заданиям, которое должно сместить акцент с лобовой оценки кадра на более вдумчивую… такое рафинированное внимание к свету и тени, к тени — в рамках конкретного задания если.

сила! наверное, вдохновился на выставке Ивана Булгака...

VL: Дмитрий был на выставке, собственно, он и написал о ней первым, но снято было до выставки.

С другой стороны, стилистика во многом — такая же, это правда, теперь могу подвердить.

Валерий Лобко [ 05 ноя, 07 20:07 ]

Ну, поедем по цитатам… вздохну, вспоминая Дунаева с форумов недалеко от «Минского Слона»…

Геральдика (по Сырокомле, по гербу если, то это и Уладзіслаў Сыракомля (Людзьвік Уладзіслаў Кандратовіч), и Богдан Хмельницкий…)

Если брать более узко, то вот так выходит,

The genealogical tree of Jan Brunon Bułhak

http://aordycz.com/aord2/644.html

Jan Brunon Bułhak
Born: 6 Oct 1876, Ostaszyn pod Nowogródkiem
Married 13 Aug 1901 to Anna (Ancia) Haciska
Died: 4 Feb 1951, zmarł w Giżycku
Occupation: Ostaszyn, Peresieka pod Mińskiem Litewskim, Wilno, Warszawa, Giżycko.

(На выставке прочитал в листке с основными датами жизни, что умер внезапно во съемочной поездки).

На указаной страничке — цитата с теплым воспоминанетм о самом дорогом месте в жизни — родине на Новогрудчине. Первый зал выставки как раз включает фотографии из Новогрудка, известные нам, как помнится, по открыткам. Там же:

Gdy miał 6 lat sprowadzono mu nauczycielkę francuskiego-pannę Franciszkę Rey, która już po kilku miesišcach nauczyła go płynnie mówić po francusku. W tym samym czasie uczono go gry na fortepianie.

Если пойдем отсюда: http://aordycz.com/ , то попадем на страничку Булгаков:

http://pkiers.republika.pl/bulhak.htm

А вот тут — он сам: http://pkiers.republika.pl/kiersnowscy.htm

Najwybitniejszy polski piktoralista i twórca polskiej fotografii artystycznej. Fotografią zainteresował się stosunkowo późno, bo około roku 1905. Jego pierwszym narzędziem pracy stał się aparat który żona Anna dostała w prezencie. Zachęcony przez Ferdynanda Ruszczyca założył w Wilnie własną pracownię fotograficzną. Potem wyjechał do Drezna, gdzie w pracowni Hugo Erfurta doskonalił swój warsztat fotograficzny. Dwuletni pobyt w jednym z ówczesnych centrów przemysłu fotograficznego zaowocował ugruntowaniem wiedzy technicznej, mistrzostwem warsztatowym oraz znajomością kierunków estetycznych sztuki fotograficznej tamtych czasów. Wtedy to za swych patronów artystycznych przyjął przedstawicieli środowiska paryskiego: Konstantego Puyo, Roberta de la Sizeranne i Leonarda Missone, jednak po powrocie do Wilna poszedł własną drogą. Pierwszym i najdłużej rozwijanym tematem jego fotografii stało się Wilno. Równolegle do uprawianej twórczości fotograficznej i prowadzenia od 1919 r. wykładów z tej gałęzi sztuki na Uniwersytecie im. Stefana Batorego w Wilnie, gdzie w 1939 roku uzyskuje docenturę (...)

Еще одна цитата на указанной страничке взята отсюда:

BUŁHAK Jan — Artinfo.pl:

http://www.artinfo.pl/?pid=artists&id=15001&lng=1

Twórczość Bułhaka związana jest przede wszystkim z przyrodą, z obrazem rodzinnej ziemi. Z miłości do rodzinnego krajobrazu doszedł do fotografii ojczystej, czyli do stworzenia "Portretu Ojczyzny". Ogień pożarł ten prawie czterdziestoletni dorobek, który się na dzieło jego życia składał. W 1911/12 ukazały się na łamach " Fotografa Warszawskiego" pierwsze reprodukcje jego jego prac, on zaś, nagabywany przez zaprzyjaźnionego z nim Ferdynanda Ruszczyca o założenie w Wilnie pracowni fotograficznej, wyjeżdzą do Drezna, by u najgłośniejszego w owe czasy fatografa Hugo Erfurtha pogłębić swe umiejętności i poznać organizację dużego zakładu fotograficznego. Po powrocie do kraju otworzyl pracownię fotografii artystycznej i pod kierunkiem prof. Ruszczyca zajął się inwentaryzacją fotograficzną zabytków architektonicznych wileńskich, rozszerzając stopniowo zasięg na dzielnice sąsiednie, a w końcu na całą Polskę. Jego nazwisko niespodziewanie szybko staje się bardzo popularne. Prezydent Rzeczypospolitej nadaje mu " za zsługi połozone na polu propagandy polskiej za granicą i za twórczość w dziedzinie fotografii artystycznej" - IKrzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. W 1927r. Bułhak tworzy Towarzystwo Miłośników Fotografów w Wilnie, a także Fotoklub Wileński. W 1931r. wydaje kapitalny, pierwszy i jedyny tego rodzaju podręcznik fotografii artystycznej w piśmiennictwie polskim: Fotografikę. "Almanach Fotografiki Wileńskiej", pod jego redakcją wspaniale graficznie wydany, jest jakby uzupełnieniem Fotografiki. Nastepne książki, co roku tom, to "Technika bromowa", "Bromografika", a wreszcie w 1936r. "Estetyka światła".

Еще с портала Artinfo.pl: Dla Bułhaka najważniejsze były temat i kompozycja…

Эта работа, предлагаемая на продажу:

http://www.artinfo.pl/?pid=galleries&sp ... 9424&lng=1

имеется на выставке в Вильнюсе:

Изображение
Wilno — Katedra. Kaplica św. Kazimierza
ok. 1915 — 1918, brom, odbitka powojenna 17.4 x 11.5 cm


Sygnatury: na odwrocie pieczątka fioletowa:„ J. Bułhak /Art.Fotografik/ Warszawa 32/ Krasińskiego 18” oraz o prawach ZAIKS. W prawym dolnym rogu suchy wycisk J.Bułhak. Napis ołówkiem: w latach 1912 – 19/ Wilno/katedra/ Kaplica św. Kazimierza”( ręka Janusza Bułhaka, syna), słabo widoczny numer negatywu: 1070.

Валерий Лобко [ 05 ноя, 07 20:36 ]

Небольшая галерея на Northern Light Gallery History of Photography:

Exhibit — Jan Bulhak : http://www.nlg.dk/bulhak.html

Изображение

Там же:

to view bulhak's blindstamp signature : http://www.nlg.dk/bulhaksig.jpeg
to view bulhak's studio stamp : http://www.nlg.dk/bulhakstamp.html

Еще:

http://www.mhf.krakow.pl/wystawy/POZAMU ... bulhak.htm

Ostatnią pracą wykonaną na Kresach przez Jana Bułhaka był zespół zdjęć Wilna z pierwszych dni po wkroczeniu do miasta Armii Czerwonej - 13 lipca 1944 r. Zbiór powstał na zamówienie sowieckiej Wojennej Komendantury miasta Wilna. Bułhak wykonał fotografie w stosunkowo krótkim okresie - od lipca do sierpnia 1944 r. W pracy pomagał artyście syn Janusz, również fotografik. Prace podpisane są imionami obu artystów, jednak artystyczne walory zdjęć i ich techniczne cechy wskazują jednoznacznie na Jana jako autora tych fotografii. Ekspozycja w Muzeum jest to pierwszą publiczną prezentacją "Wojennej kolekcji", fotogramy ekspozycyjne wykonano z oryginalnych szklanych klisz. Zdjęcia przedstawiają miasto wyludnione, w którym wojna całe ulice zamieniła w hałdy gruzów, grzebiąc pod nimi jedyny, niepowtarzalny klimat kresowej wielonarodowościowej metropolii. Z krajobrazu Wilna zniknęła na zawsze dzielnica żydowska i jej mieszkańcy. Na jednej z ostatnich fotografii widzimy spaloną kamienicę przy ul. Orzeszkowej, w której znajdowała się pracownia artysty. Spłonął w niej cały dorobek artystyczny Bułhaka: tysiące negatywów, sprzęt fotograficzny, albumy ze zdjęciami.

Любопытны парные сюжеты оттуда (вторые снимки — разрушенный Вильнюс): даже простые сюжет указывают, что время для съемки подыскивалось, что для Булгака очень важны были теневые участки и их соотношения со световыми пространствами…

Изображение Изображение

Заодно и небо можно было получить более темным…

Изображение Изображение

Валерий Лобко [ 05 ноя, 07 20:59 ]

JAN BUŁHAK
Warszawa, Stara Galeria ZPAF, 13 lutego – 3 marca 2006

http://www.culture.pl/pl/culture/artyku ... _1951_zpaf

Изображение

Изображение


JAN BUŁHAK

http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_bulhak_jan

Urodzony w Ostaszynie (ziemia nowogrodzka) w 1876, zmarł w 1950 w Giżycku. Był wybitnym artystą fotografem, teoretykiem, krytykiem i publicystą, określanym mianem "ojca polskiej fotografii". Przeciwnik "nowej fotografii" i fotografii awangardowej.

Twórczość fotograficzną rozpoczął już ok. 1905 roku. Później (1912) uczył się w drezdeńskim zakładzie znanego fotografa Hugo Erfhurtha. W latach 1912-19 zajmował się dokumentacją architektury Wilna, a potem innych polskich miast (np. Warszawy, Lublina), co przekraczało koncepcję inwentaryzacji na rzecz piktorialnego dokumentu, czasami świadomie zbliżającego się do kategorii obrazu abstrakcyjnego (158 albumów pn. "Polska w obrazach fotograficznych Jana Bułhaka"). W latach 1919-39 zajął się pracą pedagogiczną. Był kierownikiem Zakładu Fotografii Artystycznej przy Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. W latach 20. XX wieku był organizatorem życia fotograficznego w Polsce, w tym współzałożycielem i prezesem Fotoklubu Wileńskiego (1928) i Fotoklubu Polskiego, a po II Wojnie Światowej - Związku Polskich Artystów Fotografów (1947), który od 1952 istnieje pod nazwą Związku Polskich Artystów Fotografików.

Tworzył w tzw. technikach szlachetnych (guma, wtórnik). Wykonywał przejmujące portrety i symboliczne krajobrazy oraz fotografował chłopów, w czym kontynuował tradycję XIX-wiecznej "fotografii zakładowej". Na temat twórczości fotograficznej pisał:

"Ideału szukamy w malarstwie, a wzorców w grafice."

Większość artystycznej spuścizny Bułhaka (krajobrazy, zabytki architektury, portrety) spłonęła w czasie II wojny. Był przyjacielem znanego malarza symbolisty - Ferdynanda Ruszczyca, którego poglądy i działalność artystyczna wpłynęły na twórczość fotograficzną Bułhaka. W latach 30. był zwolennikiem koncepcji "fotografii ojczystej", która miała akcentować narodowość i polskość. W tym okresie jego styl, podobnie jak i innych polskich piktorialistów, przejął z modernistycznej "nowej fotografii" niektóre elementy kompozycji obrazu. Był też zwolennikiem fotografii piktorialnej w wersji bliskiej twórczości Photo Club de Paris, ale poszukującej polskiej specyfiki i tradycji.

Należał do najwybitniejszych polskich artystów fotografów, wywarł znaczny wpływ na rozwój fotografii w Polsce okresu międzywojennego i powojennego. Autor artykułów i książek z zakresu estetyki i techniki fotografii oraz fotografii krajoznawczej; "Fotografika" (1930), "Technika bromowa" (1933), "Bromografika" (1936), "Estetyka światła" (1936) i "Fotografia ojczysta" (1951), która była próbą adaptacji międzywojennej koncepcji fotografii na pozycje socrealizmu. Jedynym twórczym kontynuatorem jego idei po II wojnie światowej był chyba tylko Tadeusz Wański. Paradoksalnie idee piktorializmu wywodzące się ze świata artystokratyczno-szlacheckiego były jednym z trzech najważniejszych nurtów realizmu socjalistycznego (1949-1955).

Валерий Лобко [ 05 ноя, 07 21:11 ]

Изображение

Jan Bułhak

Zadebiutował w 1908 r., w 1910 r. jego fotografie publikowało berlińskie pismo „Photographische Mitteilungen”, a rok później został nagrodzony na międzynarodowych konkursach fotograficznych w Brukseli i Antwerpii. Najwcześniejsze zdjęcia Bułhaka to nastrojowe krajobrazy z okolic Mińska i Nowogródka, romantyczne studia postaci kobiet w pejzażu, widoki dworów rodziny i przyjaciół.

Вот здесь упоминается проект, в котором документальная часть, если судить по тому, что имеется на ретроспективной выставке, имеет сугубо историческую ценность и достаточно банальна по съемке:

Изображение

Но вот типы, портреты средним планом, несколько снимков из которых представлены на выставке, включают очень интересные вещи (одна работа из представленных там — подлинный шедевр, пронзительно необычное лицо, снятое с глубоким чувством) и было бы здорово узнать, что же было в серии „Wileńskie kuchnie ludowe” из портретных работ.

Jan Bułhak był także portrecistą oraz fotoreporterem. Na pograniczu tych dwóch gatunków sytuuje się seria „Wileńskie kuchnie ludowe”, pełna wyrazistych portretów dzieci, kobiet i starców fotografowanych w roku 1915. Fotografik pozostawił cenne dokumentacje takich wydarzeń jak: otwarcie Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie w 1919, konserwacja obrazu Matki Boskiej Ostrobramskiej w 1927 czy odkrycie grobów królewskich w krypcie katedry wileńskiej 21 września 1931. Wiele z tych zdjęć znalazło się w prasie ilustrowanej, w przewodnikach, książkach i na pocztówkach, gdyż Bułhak chętnie współpracował z wydawcami w celu upowszechniania fotograficznego obrazu Polski.

Изображение

Bułhak formułował także własne poglądy teoretyczne na fotografię artystyczną. Publikował je w licznych artykułach i książkach, z których najważniejszymi są „Fotografika. Zarys fotografii artystycznej” (1931) i „Estetyka światła. Zasady fotografiki” (1936), z fotografiami autora.

http://www.artbiznes.pl/jsp/artbiznes/a ... sty=105281

Валерий Лобко [ 05 ноя, 07 21:17 ]

Изображение
Wilno. W kościele Bernardynów
data powstania: 1916
wymiary: 15,8x11,4
technika: brom

Валерий Лобко [ 05 ноя, 07 21:18 ]

Изображение
Kraków, ul. Poselska nr 16
data powstania: 1925
wymiary: 16,4x11,7
technika: brom

Валерий Лобко [ 05 ноя, 07 21:31 ]

Еще с http://www.artbiznes.pl:

Изображение

Fotografik

galeria: Muzeum Narodowe w Warszawie
miejsce: Warszawa, Al. Jerozolimskie 3
2006

Изображение

W zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie znajduje się blisko tysiąc obrazów fotograficznych autorstwa Jana Bułhaka oraz cenne albumy komponowane przez artystę, który dzięki swej imponującej aktywności, wywarł największy wpływ na polską fotografię 1. poł. XX w. Jego fotografie cechuje charakterystyczna dla postawy piktorialnej staranna kompozycja zgodna z zasadami właściwymi sztukom plastycznym, harmonia światłocienia, stopniowanie planów i walorów, miękkość rysunku. Wiele mniej znanych fotografii mistrza dowodzi, że nieobce były mu także zasady nowej rzeczowości, z którą to postawą artystyczną polemizował na gruncie teorii, ale w praktyce najwyraźniej od niej nie stronił. Zasługą artysty pozostało utrwalenie znaczenia fotografiki jako dyscypliny artystycznej i wprowadzenie jej na trwałe do kultury narodowej.

*

Jan Bułhak (1876-1950) — fotografik
galeria: Narodowe Muzeum we Wrocławiu
miejsce: Wrocław, pl. Powstańców Warszawy 5
2007

Około 300 fotografii Jana Bułhaka, a także pamiątki po artyście znajdą się na wystawie w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Wystawę, z okazji 130 rocznicy urodzin Jana Bułhaka, wspólnie zorganizowały Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi i Muzeum Historii Fotografii w Krakowie. Zdjęcia pochodzą ze zbiorów tych placówek oraz z muzeów Kowna, Wilna, Berlina i z kolekcji prywatnych.

Изображение

Изображение

Валерий Лобко [ 05 ноя, 07 21:36 ]

Вот еще важная информация:

Изображение

http://www.nlg.dk/bulhakinfo.html

An extremely prolific artist, he also authored numerous books and articles on the subject of artistic photography. Bulhak exhibited at Salons both at home and abroad and won Gold medals at Wilno 1913, Poznan 1923, Wilno 1924 & Varsovie 1936 as well as Silver medals at Madrid 1927 & Saragosse 1927.

He was working at a time when the esthetic battle was between the traditional soft-focus pictorialism and the newer, more realistic modernism. What is apparent in this group of photographs is his transition from the former style to the latter, if only by quantitative comparison. A few images retain the hazy compositions not unlike his earlier Bromoils but most exhibit the vantage points and sharpness of the coming era.

By 1939 he presented a collection of 10,000 of his own photographs to the Polish state. Adam Sobota claims in his article Art Photography in Poland,1900-1931 that most of these were destroyed during the War. Consequently, Bulhak's vintage work is very rare and rarely seen outside of Poland.

The photographs offered here are from an album entitled Dantzig and assembled by the photographer. The album, a gift from the purchaser to a Danish woman who had visited Dantzig, is dated May 1927. The photographs are Bromide silver prints, all of which are warm-toned except no. each has embossed in the lower right, "j. bulhak, wilno" and the photographer's stamp on the back with handwritten text identifying the subject in polish usually bearing a date, either 1926 or 1927. the prints have in some cases slight surface abrasion, or original dust-spot retouching but are otherwise in excellent condition.

Валерий Лобко [ 05 ноя, 07 21:57 ]

Андранік Антанян » Blog Archive »

пра выставу Булгака

Вось так:

«Называецца даволі гучна “Ян Булгак — фотаграфік”. Будзе праходзіць да 11 ліст. ў Віленскай краіннай галерэі (Didžioji g. 4,).

…Прадстаўлена вялікая калекцыя. Але як па мне, экспазіцыя магла быць меншай ці больш прадуманай. Шмат увагі ўдзеляецца праэкту “Фотографіческій архів”, які Булгак рабіў па замове гарадзкога самаўраду Вільні яшчэ перад Першай сусьветнай вайной. Звычайная фіксацыя архітэктурных аб’ектаў. Фіксацыя і ёсьць фіксацыя. Нармальны чалавек на такой здымцы ракурсы не шукае і асьвятленьне выкарыстоўвае наяўнае. Такі ўжо жанар. Пад час адпачынку многія з вас цікавейшыя картачкі робяць. Можна было абыйсьціся і 2 экспанатамі, а не цэлай заляй. Тым больш, што для гледача гэтая праца асаблівага значэньня ня мае, а спецыялісты могуць свабодна азнаёміцца зь ёй у бібліятэцы. Прыблізна тое самае можна сказаць і пра фатаграфіі інтэр’ераў фальварку Рушчыца ў Багданаве.

…Цікавымі таксама падаліся жанравыя здымкі, зробленыя ў Вільні і ў беларускай правінцыі пад час першай сусьветнай вайны. Але іх было параўнальна мала. Таксама ўпершыню пабачыў пэйзажы зробленыя ў Польшчы пасьля другой сусьветнай.

Пачынаючы ад 30-ых гадоў Булгак пачынае друкаваць картачкі выставачных фарматах (хаця між намі — лепш было абыйсьціся якімі 20х30 см), спрабуе сябе ў альтэрнатыўных працэсах, якія арганізатарамі выставы атрыбутаваны даволі прыблізна.

Магчыма, пад час вазьні з тымі хітрымі працэсамі атрыманьня пазітываў (а яны даволі доўгія і мутарныя) Булгаку і прыйшла сьветлая ідэя назвацца фотаграфікам, але ніякай эстытычнай каштоўнасьці яны не маюць. Нацюрморты як нацюрморты. Разглядаць іх уважліва і з захапленьнем будуць хіба вельмі зацятыя аматары альтэрнатыўнай фатаграфіі».

Далей: http://antanian.draniki.com/2007/10/13/296/#more-296

Валерий Лобко [ 05 ноя, 07 22:06 ]

Усе мы разам ляцім да зор — Ян Булгак у Вільні

14 Кст 2007 at 8:04 PM

Застылая клясычная прыгажосьць Вільні на фота. Сухаватыя здымкі-фіксацыі архітэктуры. Уражвальныя руіны Варшавы. Крыжы надзеі па-над спустошанасьцю разбуранага гораду. Беларускія краявіды. Нізкае-нізкае неба.
І сьвятло, сьвятло промняў, сьвятло людзей...

Изображение

Пазнавальныя мясьціны: Наваградчына, Палесьсе, Віленшчына...
Ня хочацца пакідаць утульнасьці знаёмага сьвету.
На імгненьне зь яго ўтульнасьці вырывае адзін радок - подпіс Яна Булгака пад першымі надрукаваным здымкамі ў "Zycie Ilustrowane" - Нетутэйшы.
Свой - чужы, наша - ня наша... ня хочацца зьвязваць сябе найменьнямі, нібы цэтлікамі. хочацца жыць пачуцьцямі...


Встреча с легендой.