«Беларусь у тварах» / фотавыстава Джона Кунстадтэра

Аўтар: Джон Кунстадтэр
Адкрыцце: 13 кастрычнiка 2011 года, 18.00
Даступна да: 2 лiстапада 2011 года
Месца: галерэя НФК «МiНСК» (г. Мiнск, вул. Казлова, 2, уваход са двара)



Далее >>>

Віншую НФК з гэтай выставай. Толькі такі. Віншую, што здымкі такога чалавека - як спадар Джон з'явіліся у клубе.
Мне здаецца што гэты грамадзянін Злучаных Штатаў разумее нас беларусаў, нашу мову, культуру, менталітэт лепей за нас беларусаў... мову ён ведае точна лепей чым большасць на нас...
Мы губляем тую сваеасаблівасць і адметнасць, якую спадар Кунстадтэр захоўвае у свіх здымках. Калі б хто бачыў як гэты мастак трапятліва адносіцца да кожнага свайго героя і да кожнай дэталі у вёсачцы (менавіта не вёска, а вёсачка)...

Што можа здавацца больш празаічным за звычайную драўляную лаўку, што ёсьць ледзьве не перад кожным вясковым беларускім домам? Але менавіта вакол лаўкі круціцца мясцовае грамадскае жыцьцё. Лаўка – вясковая агора. Лаўка – сталы пост, сведка зьменлівасьці фартуны і адначасова сьведчаньне пра пазачасную беларускасьць. Гэта месца, дзе ў сьвяточны дзень мужчыны зьбіраюцца пагутарыць пра рыбалку. Гэта месца, дзе гаспадынька можа пасядзець, пагрэцца ў ласкавых промнях перадвечаровага сонца і паразмаўляць з суседзямі, пакуль згатуецца ў печцы вячэра, пакуль карова прыйдзе дадому. Гэта месца, адкуль выгодна паглядзець на мінакоў, і калі вандроўнік папытаецца дарогі, імгненна ўбачыць яго навылёт і даць добразычлівыя жыцьцёвыя парады.
[url]http://radzimaphoto.com/photo-of-the-day-for-july-22-2011-the-bench-viii-лаўка-viii/[/url]

Вельмі удзячны лёсу за тое, што пазнаёміўся з гэтым чалавекам, усім прапаную пабачыць здымкі Джона.

Владзіслаў, дзякуй. Прыязджайце на адкрыццё. Я таксама ў такіх пачуццях.

Маю велькае жаданне, але не атрымаецца( меркантыльныя справы, праца, сёе-тое...
тым больш, што сп.Джон у трэці раз завітае на Ваўкавышчыну (таое ёсць у планах)

Знакомый, несколько пасторальный взгляд на Беларусь.
Тишь, да гладь, да Божья благодать.
Это как взгляд влюблённого на свою избранницу,
о которой ты знаешь много больше, чем он.
Есть несколько очень выразительных портретов.

Как раз Джон довольно много знает о Беларуси и в некотором роде больше чем мы, он дипломат, работал у нас некоторое время. И сейчас он довольно много общается с людьми и видит деревню не из окна автомобиля, видимо его не интересует что "у невесты ноги кривые"

Небольшой репортаж Павла Алексеева

Владислав - именно. Гениально сказал!

ttachment]Джон Кунстадтер И Владимир Шарников

зима-весна*2011

я видел как почти плакал, когда видел развалины костела или заброшенные деревни, как мне кажется он довольно глубоко пропускает через себя все что показывает

Да, я видела, как плакал. И я верю в искренность этих слёз.
Необычный человек, с добрым взглядом и чутким сердцем.
Неожиданно отметила для себя - во многом наши действия и взгляды похожи.
Но в некоторых случаях разнятся. Во всяком случае мне было с ним
очень интересно (не знаю, правда, так ли было ему интересно со мной).
Я верю, когда он говорит, что "закаханы ў Беларусь". Я это чувствую.

мои поздравления с открытием!
прекрасно, когда есть такие люди!
и портреты клубовцев, Елена, очень искренние )

Спасибо за поздравления, ибо действительно событие неординарное.
Прекрасно не только, что такие люди есть - прекрасно, что эти люди к нам попадают ни смотря ни на что.

А по каким дням открыто? Где-то недавно попадалось на глаза, что галерея при фотоклубе только по четвергам открыта.

ungift-ed, да по четвергам. А еще по вторникам иногда. Можно уточнить у председателя Евгения Карповича Козюли т. Velcom 6757801 портрет с выставки (Бабуля Прося, Церабличи)

Молодец, Елена! Теперь Ждём в апреле выставку в галерее Академии Искусств совместную Джона Кунстадтэра и Владимира Шарникова!!

Информация о выставке на Белорусском радио "РАЦЫЯ"
http://new.racyja.com/news/vystava-“belarus-u-tvarakh“-adkrylasya-u-minsku-fota

и на "Будзьма разам" http://budzma.org/news/dzhon-kunstadter ... ment-18487

http://westki.info/artykuly/11913/padar ... ody-u-luzkі-z-dzonam-kunstadteram

Учора, дзяякуючы Алене Шаліма (якой велькае дзякуй) такі здолеў папасці на выставу Джона. Заўседы болей уражанняў застаецца тады, калі бачыш надрукаваныя здымкі. Уражанні ад работ - спакой і душэўная раўнавага, так як і павінна быць, так як ёсць на самой справе. Назва выставы "Балрусь у тварах" апраўдвае сябе, гэта і есць Беларусь, яе аснова. Толькі тут яшчэ не цураюцца роднай мовы і традыцый, захоуваюць іх. З'яжджаючы з вёскі, за рэдкім выключэннем чалавек перастае быць беларусам, пачынае "правильно разговаривать", слухае заходняю і усходняю папсу, называе свае прадпрыемствы "Шнтэрнэшынал лімітэд", пераймае іх знешнія звычаі, зверху "гламур" (гаварыць з вясковым прыдыхам) у нутры застаецца пустата якая закідваецца усялякім хламам і заліваецца гарэлкай... у некаторых такі з'яўляецца патрэба звярнуцца да каранёў і калі ен звяртаецца да іх тварам, то бачыць развал і пустату...

Згубілі мы свае карані, таму што яшчэ век таму на Беларусі вызваленчы рух у Расейскай Імперыі быў мацнейшы за той Каўказ, а зараз мы самі абралі сабе цара і пасадзілі сабе на карак, церпім... таму што мы ужо не беларусы, а новая невядомая нацыя выведзенная у таямніцах сталічных ідэёлагаў, пакорная і маўклівая, набітая усялякай трэбухой і не маючая гонару.

Усе мы трутні на шыі вёскі, усім нам здаецца што мы робім нейкую вельмі палезную справу,зарабляем велькія грошы за мацанне кампутарная мышкі, а на вёсцы робяць і зарабляюць крохі, якія горад выкідвае ім, яшчэ і называем іх брыдліва "калгаснікамі" Вось такіе уражанні... напісана таму, хто зразумее

- Скажы, скуль ты, хлопча?
- З зямлi беларускай -
стуль, дзе льецца Нёман
мiгатлiвай стужкай.

Дзе лугi буйныя,
ураджайны землi,
дзе старыя вербы
ля гасьцiнцаў дрэмлюць.

Дзе лясы як ў казцы -
ўсё з дубоў адвечных;
дзе ў нетры пушчаў
глянуць небясьпечна.

Я з краiны слаўнай,
з гарадоў прыгожых,
што ня зналi колiсь
цьмы чужой, варожай.

Родны сьцяг наш горда
уздымаўся ў гору
ад балтыйскiх хваляў
аж па Чорна Мора!

У маiм краi казкi,
сiвыя курганы;
там зрадзiлась песьня
вешчага Баяна.

Выпiлi вякi ўжо,
на'т зь Нямiгi воду -
славу нашых продкаў
засланiла воддаль.

Але, ўсё-ж, я горды
нашых сэрцаў сiлай -
мы падымем славу
з курганоў-магiлаў.

Бо мы хочам волi
горача i цьвёрда,
бо мы хочам славы
для Пагонi гордай!

Л.Геніюш

БТ "Добрай раницы" видео http://www.youtube.com/watch?v=L_NEXMdTPvU